Δημοσίευση από το The Centre For Public Integrity
Η τελική αναμέτρηση αρχίζει σήμερα στην ακρόαση διαιτησίας
Οι διοικήσεις των πολιτειών στον αγώνα τους να κλείσουν χάσκοντα κενά στον προϋπολογισμό, διαμάχονται για να πάρουν δισεκατομμύρια δολάρια από ένα διακανονισμό ορόσημο που έγινε για τον καπνό το 1998 από το οποίο υπολόγιζαν να βοηθήσουν τη χρηματοδότηση των πάντων, από το Medicaid (κρατικό πρόγραμμα περίθαλψης οικονομικά αδυνάτων) μέχρι προγράμματα φροντίδας ηλικιωμένων.
Από το 2006, η R.J. Η Reynolds Tobacco Co., η Lorillard Inc., και περίπου άλλοι 40 κατασκευαστές τσιγάρων που υπέγραψαν το διακανονισμό, έχουν παρακρατήσει περίπου 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια από τις πολιτείες. Οι εταιρείες ισχυρίζονται ότι οι πολιτείες δεν κατάφεραν να επιβάλουν μια διάταξη που θα σταματούσε τις μικρές, ανταγωνιστικές εταιρείες τσιγάρων που δεν υπέγραψαν τη σύμβαση, να πουλάνε σε χαμηλότερες τιμές.
Η διάταξη αυτή απαιτεί από τις πολιτείες να υποχρεώνουν τις καπνοβιομηχανίες που δεν υπάγονται στο διακανονισμό όπως η National Tobacco Co., η Cheyenne International και η Smokin Joes να καταβάλλουν μέρος των εσόδων τους σε λογαριασμούς μεσεγγύησης ως αντιστάθμιση έναντι μελλοντικών δικαστικών αγωγών και να ευθυγραμμίζουν τις συνθήκες ανταγωνισμού με τις εταιρείες που υπέγραψαν τον διακανονισμό.
Η Philip Morris USA, μακράν η μεγαλύτερη εταιρεία καπνού, έχει πραγματοποιήσει τις υπό αμφισβήτηση πληρωμές στις πολιτείες. Αλλά λέει ότι της οφείλεται επιστροφή 1,3 δισ. δολαρίων συν τόκους και θα αμφισβητήσει άλλα 400.000 δολάρια σε πληρωμές που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Εν ολίγοις, οι καπνοβιομηχανίες αμφισβητούν περίπου 5,2 δισεκατομμύρια δολάρια σε πληρωμές, σύμφωνα με την Εθνική Ένωση Γενικών Εισαγγελέων.
Μια ακρόαση που ξεκινά σήμερα ενώπιον μιας ειδικής ομάδας διαιτησίας στο Σικάγο είναι το πρώτο βήμα για να καθοριστεί εάν οι εταιρείες καπνού θα απελευθερώσουν αυτά τα χρήματα ή αν οι πολιτείες πρέπει να σκάψουν σε άδεια ταμεία για να πληρώσουν περισσότερα δισεκατομμύρια δολάρια - μια εν δυνάμει πολιτική και δημοσιονομική καταστροφή.
Οι πολιτείες τήρησαν το δικό τους μέρος της συμφωνίας;
Το 1998 ο διακανονισμός για τον καπνό έφερε το τέλος πολυετών δικαστικών διαμαχών για το αν οι εταιρείες είχαν εν γνώσει τους παραπλανήσει τους καπνιστές για τους κινδύνους από τα τσιγάρα, με αποτέλεσμα η υγειονομική περίθαλψη για προβλήματα που σχετίζονται με τον καπνό να κοστίζει στα κρατικά προγράμματα Medicaid.
Οι τέσσερις μεγαλύτερες καπνοβιομηχανίες με τις οποίες συντάχθηκαν τελικά και περισσότερες από τριάντα έξι μικρότερες συμφώνησαν να σταματήσουν τις διαφημίσεις τσιγάρων που απευθύνονται στη νεολαία και να πραγματοποιούν ετήσιες πληρωμές σε 46 πολιτείες για να βοηθήσουν στην κάλυψη των αυξανόμενων δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη. Οι πληρωμές μεταφράζονται σε περίπου 54 σεντς για κάθε συσκευασία που πωλείτο. Το 2010, οι πολιτείες μοιράστηκαν 6,4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Οι εταιρείες καπνού που συμφώνησαν με το διακανονισμό θα πληρώσουν περισσότερα από 200 δισεκατομμύρια δολάρια σε 25 χρόνια στις πολιτείες. Σε αντάλλαγμα, οι εταιρείες καπνού επέμειναν ότι ο διακανονισμός περιλάμβανε μια ρήτρα μεσεγγύησης για την προστασία τους από ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για τις εταιρείες που δεν είχαν υπογράψει τη σύμβαση.
Κατά τη συμφωνία, οι εταιρείες καπνού δικαιούνται να παρακρατούν ένα ποσοστό της ετήσιας πληρωμής τους στις πολιτείες, εάν συμβούν δύο πράγματα. Πρώτον, οι αρχικές τέσσερις μεγάλες καπνοβιομηχανίες πρέπει να χάσουν μερίδιο αγοράς από τις καπνοβιομηχανίες που δεν συμμετέχουν στο διακανονισμό και δεύτερον, πρέπει οι πολιτείες να αποτύχουν να “επιβάλλουν επιμελώς” το προαπαιτούμενο για τις καπνοβιομηχανίες που δεν συμμετέχουν στο διακανονισμό να τους καταβάλλουν μεσεγγύηση. Οι πληρωμές, ένα κλάσμα του ενός τοις εκατό για κάθε τσιγάρο που πωλήθηκε το προηγούμενο έτος, είναι ελαφρώς μικρότερες από τις πληρωμές που κάθε εταιρεία θα είχε καταβάλει εάν είχε υπογράψει τη συμφωνία διακανονισμού.
Το 2006, έγινε σύγκρουση για την πρώτη προϋπόθεση όταν ένας ανεξάρτητος σύμβουλος συμφώνησε με τις μεγάλες καπνοβιομηχανίες ότι οι μη συμμετέχουσες εταιρείες τρώνε το μερίδιό τους από την αγορά. Λίγο αργότερα, οι μεγάλες καπνοβιομηχανίες άρχισαν να παρακρατούν χρήματα από τις πολιτείες, υποστηρίζοντας ότι δεν είχαν τηρήσει το δικό τους μέρος της συμφωνίας. Οι πολιτείες απάντησαν με ένα κύμα αγωγών απαιτώντας τα χαμένα χρήματα συν τους τόκους.
Οι καταγγελίες των δύο πλευρών βρίσκονται πλέον ενώπιον επιτροπής διαιτησίας που αποτελείται από τρεις συνταξιούχους ομοσπονδιακούς δικαστές. Η επιτροπή θα αποφασίσει τι θα κάνει με περίπου 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια σε υπό αμφισβήτηση κονδύλια για το έτος 2003, μια απόφαση που θα θέσει το στάδιο για την επίλυση διαφορών πληρωμής για κάθε επόμενο έτος.
Η ακρόαση αυτής της εβδομάδας πραγματοποιείται σε ξενοδοχείο στο Σικάγο, όπου αναμένεται να παρευρεθούν εκπρόσωποι από τις πολιτείες, καθώς και δεκάδες δικηγόροι των καπνοβιομηχανιών και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη όπως οι τράπεζες.
Η ακρόαση θα εξετάσει τα προκαταρκτικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του κατά πόσον τα χρήματα που έχουν αφήσει στην άκρη κάποιες εταιρείες καπνού κατά τη διάρκεια της συζήτησης θα πρέπει να μεταβούν στις πολιτείες εν αναμονή της επίλυσης ολόκληρου του θέματος, σύμφωνα με δικηγόρο ο οποίος παρίσταται στην ακρόαση αλλά δεν έχει εξουσιοδότηση να σχολιάσει σχετικά με τη διαδικασία.
Τα μεγάλα ποσά που διακυβεύονται και το ευαίσθητο στάδιο της διαιτητικής διαδικασίας σημαίνουν ότι κανένας από τους εμπλεκόμενους παράγοντες δεν ήταν διατεθειμένος να μιλήσει επισήμως στην εφημερίδα μας.
Ο Matthew Berge, δικηγόρος του γραφείου του γενικού εισαγγελέα της Μασαχουσέτης, ο οποίος λειτουργεί ως συντονιστικός σύμβουλος των κρατών, αρνήθηκε να συζητήσει την υπόθεση. Δυο γενικοί εισαγγελείς, οι οποίοι είναι επικεφαλής μιας επιτροπής που συγκροτήθηκε για τη διαχείριση της διαμάχης, ο Dustin McDaniel από το Αρκάνσας και ο Jon Bruning από τη Νεμπράσκα, δεν απάντησαν στις κλήσεις μας.
Οι R.J. Reynolds, Philip Morris και Lorillard επίσης δεν σχολίασαν.
"Οι πολιτείες αμφισβητούν τους δικούς τους εμπειρογνώμονες"
Οι εκπρόσωποι των πολιτειών εισέρχονται στην ακρόαση σίγουροι από τη δική τους προηγούμενη εκτίμηση για το ότι πολλές από τις μη συμμετέχουσες εταιρείες πληρώνουν στους λογαριασμούς μεσεγγύησης.
Μια υποσημείωση στην έκθεση του 2006 από έναν ανεξάρτητο σύμβουλο που προσλήφθηκε για να καθορίσει εάν η συμφωνία διακανονισμού κοστίζει στις μεγάλες καπνοβιομηχανίες μερίδιο από την αγορά, λέει ότι οι πολιτείες εκτιμούσαν ότι από το 1999 έως το 2003 το ποσοστό συμμόρφωσης των μη συμμετεχόντων εταιρειών τσιγάρων κυμάνθηκε από 36% έως 72% .
"Οι πολιτείες τώρα απαρνούνται αυτήν την εκτίμηση"
Ο Jeremy Bulow, οικονομολόγος της Stanford Graduate School of Business, ο οποίος έχει γράψει εκτενώς για τον διακανονισμό για τον καπνό, δήλωσε ότι η εκτίμηση αποτελεί άσχημα νέα για τις πολιτείες, αν και δεν είναι σαφές εάν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.
“Αμφιβάλλω ότι ακόμα και οι πολιτείες εμπιστεύονται τα δεδομένα, αλλά αυτό είναι που υπέβαλαν”, δήλωσε ο Bulow στην εφημερίδα μας μέσω email. “Πιθανόν οι πολιτείες να παράσχουν κάποια μη ποσοτικά στοιχεία που να δείχνουν πόσο σκληρά έχουν εργαστεί στην επιβολή της νομοθεσίας, αλλά πώς θα πείσει κανείς τον διαιτητή ότι επιβάλλει επιμελώς τον φόρο όταν η δική του εκτίμηση του ποσοστού συμμόρφωσης είναι τόσο χαμηλή;”
Ο Bulow είπε ότι ήταν σχεδόν αναπόφευκτο ότι η ρήτρα “επιμελής επιβολή” θα προκαλούσε προβλήματα στις πολιτείες.
Οι νομοθέτες του διακανονισμού του 1998 δεν έλαβαν υπόψη μια σημαντική αγορά απομιμήσεων τσιγάρων και οι πολιτείες διαθέτουν “απαίσια” συστήματα δεδομένων λογαριασμών μεσεγγύησης, ανέφερε.
Οι πολιτείες δυσκολεύτηκαν επίσης, τουλάχιστον αρχικά, στο να υποχρεώσουν τις εταιρείες καπνού σε υπεράκτιες χώρες να συμμορφωθούν με το καταστατικό της μεσεγγύησης.
Ο κ. Christian Tweeten, δικηγόρος στο γραφείο του γενικού εισαγγελέα της Montana, δήλωσε ότι η πολιτεία του ξόδεψε πολλά χρήματα μηνύοντας υπεράκτιες εταιρείες επιβάλλοντας τη συμμόρφωση, με περιορισμένη επιτυχία. Συχνά, απλά έκλειναν το κατάστημα και ξανάνοιγαν με διαφορετικό όνομα.
Το 2003, η Μοντάνα και άλλα κράτη άρχισαν να απαιτούν από τις εταιρείες που ήθελαν να πουλήσουν τσιγάρα να αποδείξουν ότι είχαν καταβάλει τη μεσεγγύηση κανονικά το προηγούμενο έτος. Η Μοντάνα έχει τώρα έναν κατάλογο εγκεκριμένων πωλητών καπνού, όπως και οι περισσότερες άλλες πολιτείες. “Αυτό μείωσε δραματικά το φορτίο για εμάς επιβολής της νομοθεσίας ”, δήλωσε ο Tweeten.
Τα χρήματα που οι εταιρείες καπνού παρακρατούσαν ή δεν κατέβαλαν το 2006 ισχύουν για το ημερολογιακό έτος 2003. Το 2007, παρέμειναν χρήματα για το 2004 και ούτω καθεξής. Αλλά οι πολιτείες λένε ότι κάνουν μεγάλα βήματα για να υποχρεώσουν τους μη συμμετέχοντες στο διακανονισμό κατασκευαστές τσιγάρων να πληρώσουν τα κεφάλαια μεσεγγύησης μέσω νομοθεσίας και άλλων μέσων.
Αλλά παρόλα αυτά , οι εταιρείες καπνού συνέχισαν να αναστέλλουν τις πληρωμές.
Το 2009, οι εταιρείες καπνού κατέθεσαν 576 εκατομμύρια δολάρια που διαφορετικά θα είχαν μεταφερθεί σε πολιτείες σε αμφισβητούμενο λογαριασμό πληρωμών στη Citibank, τον πράκτορα μεσεγγύησης για τον διακανονισμό για τον καπνό, σύμφωνα με έκθεση της Εθνικής Ένωσης Γενικών Εισαγγελέων. Άλλα 21 εκατομμύρια δολάρια απλώς παρακρατήθηκαν ή δεν πληρώθηκαν.
Μια από τις απροσδόκητες διατάξεις της περίπλοκης διευθέτησης του διακανονισμού του 1998 τιμωρεί τις πολιτείες που δεν καταφέρνουν να επιβάλλουν “επιμελώς” τη ρήτρα μεσεγγύησης απαιτώντας από αυτές να καταβάλουν ολόκληρο το οφειλόμενο ποσό από τους μη συμμετέχοντες κατασκευαστές τσιγάρων. Αυτό σημαίνει ότι εάν οι μισές πολιτείες κατάφεραν να αναγκάσουν τις μικρές εταιρείες τσιγάρων που δεν είχαν υπογράψει τον διακανονισμό να πληρώσουν μέρος των εσόδων τους σε λογαριασμούς μεσεγγύησης και οι άλλες μισές δεν το έκαναν, η δεύτερη ομάδα πρέπει να πληρώσει ολόκληρο το λογαριασμό, μέχρι και την τελευταία δεκάρα που έλαβαν από τα χρήματα από τον καπνό σε ένα συγκεκριμένο έτος.
Ο γενικός εισαγγελέας της Iowa Tom Miller είπε στο The American Lawyer πέρυσι ότι οι πολιτείες πιέζουν να διευθετήσουν το ζήτημα της επιστροφής χρημάτων από το 2006. Επίσης αναγνώρισε στη συνέντευξη τη δυσκολία συντονισμού της δράσης μεταξύ 46 πολιτειών. “Όταν έχετε 46 κυρίαρχους, θα υπάρξει κάποια διαφορά απόψεων”, είπε.
"Χρεωκοπημένες Διοικήσεις Πολιτειών χρωστούν 5.2 δισεκατομμύρια δολάρια σε μεγάλες καπνοβιομηχανίες"
