Μεγαλώνοντας στο Μίσιγκαν, απέκτησα μια συνήθεια την οποία απέκτησαν πολλοί εργάτες της περιοχής: το κάπνισμα. Κατά τη διάρκεια των καλύτερων 20 χρόνων της ζωής μου, εισήγαγα καπνό στο σώμα μου, μετακινούμενος στο πανεπιστήμιο ή ενώ καθόμουν σε οποιοδήποτε μπαρ στο κέντρο της πόλης. Δοκίμασα τα πάντα, εκτός από την ύπνωση, για να διακόψω το κάπνισμα και απέτυχα σε όλα. Μέχρι που μια μέρα είδα έναν συνάδελφο να ατμίζει. Σύντομα, το έκοψα. Το άτμισμα έσωσε τη ζωή μου και τη ζωή αμέτρητων άλλων. Φανταστείτε λοιπόν την απογοήτευσή μου όταν είδα την κυβερνήτη του Μίσιγκαν, Gretchen Whitmer , καθώς και κυβερνήτες σε ολόκληρη τη χώρα, ακόμα και τον πρόεδρο, να απαγορεύουν τα ηλεκτρονικά τσιγάρα με άρωμα, το πιο αποτελεσματικό εργαλείο για να σταματήσει κανείς το κάπνισμα.
Η πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου ήταν η τετραετής επέτειος του τελευταίου μου τσιγάρου, την ημέρα που παντρεύτηκα. Την ημέρα εκείνη, διέκοψα το κάπνισμα. Απελευθερώθηκα μέσω μιας εναλλακτικής λύσης που, σε αντίθεση με ότι άλλο δοκίμασα, δούλεψε.
Πόσο άσχημα ήμουν; Κατά τη διάρκεια της φοίτησης στο κολέγιο στο Ντιτρόιτ, δεν ήταν ασυνήθιστο να συλλέγω μπουκάλια και κουτάκια για να συμπληρώσω το πενιχρό εισόδημά μου. Είχα πάρει 10 δολάρια σε ανταλλάξιμα είδη, αγόρασα ένα πακέτο τσιγάρα σε ένα βενζινάδικο και, παραδίδοντας το λογαριασμό, είπα "Και το υπόλοιπο ποσό στην αντλία 7."
Μετά την αποφοίτησή μου και τη μετακόμισή μου στην Ουάσιγκτον, για την πρώτη δουλειά μου που απαιτούσε να κάνω ντους πριν από την εργασία, μπορούσα να ανταπεξέλθω οικονομικά για τη συνήθειά μου. Έτσι, οι μέρες πληρωμής από άδειες μπύρες και κουτιά αναψυκτικών τελείωσαν, αλλά η συνήθεια παρέμεινε.
Το κάπνισμα ήταν η προτεραιότητά μου, φτάνοντας τα 2 πακέτα την ημέρα, και μερικές φορές τα 3, αν είχα βγει για ποτό. Τώρα κάνω ένα γέμισμα στο ηλεκτρονικό μου τσιγάρο.
Η μυρωδιά έφυγε, η πίσσα έφυγε όπως επίσης και τα λερωμένα δάχτυλα, έχουν φύγει τα κατάλοιπα τσιγάρων που μόνο ένας βαριά καπνιστής καταλαβαίνει. Μπορώ να αναπνεύσω ξανά.
Υπήρξε μια εποχή που θα λαχάνιαζα ανεβαίνοντας ένα λόφο. Όχι στο σημείο που δεν θα μπορούσα να το κάνω, αλλά θα αγκομαχούσα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στην ηλικία μου.
Γιατί λοιπόν να απαγορευτεί αυτό το θαύμα;
Αξιωματούχοι της κυβέρνησης λένε ότι είναι για τα παιδιά. Πόσες καταχρηστικές και αποτυχημένες κυβερνητικές πολιτικές έχουν χρησιμοποιήσει αυτό το συναίσθημα ως κάλυψη;
"Οι εταιρείες που πωλούν ατμιστικά προϊόντα χρησιμοποιούν γεύσεις γλυκών για να προσελκύουν παιδιά στη νικοτίνη και με παραπλανητικούς ισχυρισμούς προωθούν την πεποίθηση ότι αυτά τα προϊόντα είναι ασφαλή. Αυτό τελειώνει σήμερα», δήλωσε η κυβερνήτης Whitmer όταν ανακοίνωσε την απαγόρευση.
Αυτή είναι μια τρελή αιτιολόγηση. Η ιατρική μαριχουάνα είναι νόμιμη σε πολλές πολιτείες, συμπεριλαμβανομένου του Μίσιγκαν. Και θα ήμουν πρόθυμος να πω ότι τα παιδιά καταφέρνουν να την αποκτήσουν μέσω μελών της οικογένειάς τους, με συνταγές γιατρού και μέσω άλλων που την αγοράζουν γι’ αυτά. Αισθάνονται οι κυβερνήτες ότι πρέπει να κλείσουν τα ιατρεία; Φυσικά και όχι.
Δεν μπορείτε να οδηγήσετε στην 8 Mile Road στο Ντιτρόιτ χωρίς να τους δείτε, τα φώτα νέον λάμπουν όλες τις ώρες της ημέρας. Αν η κυρία Whitmer ανησυχούσε πραγματικά για τα παιδιά, αυτό θα την ενοχλούσε. Η κυβέρνηση βγάζει πάρα πολλά χρήματα από αυτά για να ενδιαφερθεί. Το ίδιο ισχύει και για τα τσιγάρα. Η κυβέρνηση κερδίζει τεράστια ποσά από αυτά και δεν της αρέσει να βλέπει ότι το επικερδές αυτό τρένο εκτροχιάστηκε.
Ωστόσο, το κάπνισμα, το οποίο κοστίζει μια περιουσία σε όλες τις κυβερνήσεις, σε ιατρικό και παραγωγικό κόστος, πρέπει να προστατεύεται; Δεν κάνετε κανένα λάθος σε αυτό, η καπνοβιομηχανία και η κυβέρνηση είναι εκείνοι που επωφελούνται από αυτές τις απαγορεύσεις.
Ποτέ δεν ανήκα στην κατηγορία αυτών που ατμίζουν γεύσεις γλυκών ή φρούτων, προτιμώ τις καπνικές γεύσεις. Δεν κάπνιζα μαλλί της γριάς ή κέικ, κάπνιζα τσιγάρα. Αλλά έχω φίλους που χρησιμοποιούν όλες τις γεύσεις στο ηλεκτρονικό τους τσιγάρο. Η γεύση έχει λιγότερη σημασία από το γεγονός ότι διέκοψαν τα ραβδιά του καρκίνου.
Δεν υπάρχουν εγγυήσεις στη ζωή. Το να διακόψει κάποιος το κάπνισμα δεν σημαίνει ότι δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο. Ο πατέρας μου, ένας συνταξιούχος εργάτης του UAW, ήταν καπνιστής πριν από περίπου 10 χρόνια. Κατάφερε να κόψει εντελώς το κάπνισμα, μόνος του. Πρόσφατα διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα. Τον εντόπισαν πολύ νωρίς, ευτυχώς, και είμαστε αισιόδοξοι ότι σε λίγες εβδομάδες θα διαπιστώσουμε ότι η θεραπεία του πέτυχε.
Αλλά το να διακόψει κανείς το κάπνισμα, είναι το αμέσως καλύτερο που μπορεί να κάνει για τους πνεύμονές του, από το να μην το αρχίσει ποτέ. Για πολλούς από εμάς, για όλους τους ηλίθιους λόγους, το να μην το αρχίσουμε δεν είναι επιλογή. Όμως, το άτμισμα είναι. Και παρόλα αυτά που έχετε ακούσει, παρ’ όλη την υστερία, βοηθάει.
Γιατί να περιορίσουμε τις επιλογές των ανθρώπων, που απελπισμένα θέλουν να σταματήσουν αυτό που γνωρίζουμε ότι θα τους σκοτώσει, επειδή κάποιοι άλλοι θα παραβιάσουν το νόμο και θα παράσχουν αυτό το προϊόν σε παιδιά; Τα παιδιά πάντα θα έχουν πρόσβαση σε πράγματα που δεν θέλουμε να έχουν, εξαρτάται από τους γονείς και την κοινωνία το να φροντίσουν να τα σταματήσουν όταν το κάνουν.
Ορισμένες εταιρίες όπως η Juul υποστηρίζουν τους κανονισμούς και τις απαγορεύσεις, καθώς καθιστά δυσχερέστερη τη δημιουργία νέων ανταγωνιστών. Δεν ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους που θέλουν να σταματήσουν το κάπνισμα περισσότερο απ’ ότι οι πολιτικοί. Εάν ενδιαφέρονταν θα προσέφεραν μια έκδοση του προϊόντος τους χωρίς νικοτίνη, δεδομένου ότι αυτό είναι που λένε ότι εγκλωβίζει τα παιδιά. Θα αντιμετώπιζαν το προϊόν τους σαν ένα εργαλείο διακοπής του καπνίσματος, με επίπεδα σταδιακής μείωσης της νικοτίνης ώστε να αποκοπούν οι άνθρωποι από αυτό. Αλλά όπως και με την κυβέρνηση, το να το διακόψουν οριστικά οι άνθρωποι, δεν αποφέρει χρήματα. Παίρνουν είτε κακές συμβουλές είτε αγνοούν τις καλές συμβουλές με το να υποστηρίζουν την κυβέρνηση. Εάν πραγματικά δεν τους αρέσει το προϊόν τους, μήπως θα έπρεπε να σταματήσουν να το παράγουν;
Το άτμισμα σώζει ζωές. Οι απαγορεύσεις είναι καθαρά πολιτικές προσποιήσεις που αποσκοπούν στο να κάνουν τους πολιτικούς να μοιάζουν με ηγέτες στο «ο πολιτικός του μήνα». Κατά κάποιο τρόπο, είναι. Απαγορεύοντας τα ηλεκτρονικά τσιγάρα με γεύσεις, καταδικάζουν τους καπνιστές στο να συνεχίσουν το κάπνισμα και τελικά τους "οδηγούν" σε πρόωρο θάνατο.
Ο Derek είναι ο παρουσιαστής μίας δωρεάν καθημερινής διαδικτυακής ραδιοφωνικής μετάδοσης (γίνετε συνδρομητής!) και συγγραφέας του βιβλίου, Outrage, INC., που αποκαλύπτει πώς οι φιλελεύθεροι χρησιμοποιούν τον φόβο και το μίσος για να χειραγωγήσουν τις μάζες.
